on 31 Ekim 2011 Pazartesi

Bu yazı Anba Rapor dergisi Ağustos (2011) sayısında yayınlanmıştır.

GİRİŞ
Hukukumuzda Türk vatandaşı olmayan kişi[1] olarak tanımlanan yabancıların ülkemizde çalışmaları, yabancıların iş gücü piyasasına girişlerini düzenleyen 4817 sayılı Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkında Kanun kapsamında düzenlenmiştir. Bu düzenlemeler Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkında Kanunun Uygulama Yönetmeliği’nce (YÇİKUY) yürütülmektedir.
Yabancı çalışma izinlerinin devlet eli ile düzenlenmesi, istenmeyen yabancıların Türkiye iş gücü piyasasına girişlerini engelleme ve yerel işçilere öncelik tanınmasını amaçlanmaktadır. [2]  Kural olarak, ihtiyaç duyulan işgücünün iç piyasadan karşılanamaması halinde yabancı isçilere çalışma izni verilmektedir.[3]
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı ‘başvurulan iş için ülke içinde, dört haftalık süre içerisinde o işi yapacak aynı niteliğe sahip kişinin bulunması’[4] halinde başvuruyu reddedebilmektedir. Yabancıların çalışma izinlerin düzenlenmesi ile istenmeyen yabancıların iş gücü piyasasına girmelerinin engellenmesi kadar, ülkemizde ihtiyaç duyulan vasıflı yabancı personelin istihdamının sağlanabilmesi yönünde bazı süreçsel engellerin kontrollü olarak kaldırılmasında büyük önem taşımaktadır. Bu yönde özellikle 2010 yılında yapılan düzenlemeler sayesinde yabancıların Çalışma izinlerinde sistemsel ve prosedürel kolaylık arz eden değişikliklere gidilmiştir.  
Bu değişiklikler, 05.02.2010 tarih, 27484 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 5951 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile 4817 sayılı kanunda yapılan değişiklikler, Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkında Kanunun Uygulama Yönetmeliğinde 21.01.2010 tarih, 27469 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan yönetmelik değişikliği ve son olarak 28 Nisan 2011 tarih ve 27918 sayılı Resmî Gazetede de yayınlanan yönetmelik değişikliği ile sağlanmıştır.
Mevzuatta yapılan değişiklikler genel olarak işveren lehinde düzenlenmiş ve yabancı çalışma izinleri başvurularında kolaylaştırmaya gidilmiştir. Çalışma İzni başvuru süresinin kısaltılması, başvuruların elektronik ortamdan alınmaya başlaması, değerlendirme kıstaslarının basitleştirilmesi gibi yenilikler yabancıların Türkiye de çalışma izinlerinin denetlenmesinde reform değerinde yeniliklere neden olmuştur. 
Bu yazının amacı çalışma izinleri mevzuatında süregelen yukarıda bahsedilen reformun kilit noktalarının altını çizmektir.
IELTS sınavı, ingilizcenin iletişim dili olarak kullanılanıldığı yerlerde çalışmak veya eğitim görmek isteyen adayın, ingilizce dil seviyesini ölçmek için dizayn edilmiş bir sınavdır.IELTS sınavı, University of Cambridge ESOL sınavları (Cambridge ESOL), British Council ve IDP Education Australia tarafından ortak olarak uygulanmaktadır.
IELTS, dünya çapında tüm kurslarda ve yüksek öğretim kurumlarında dil gerekliliği olarak tanınmaktadır. Adaylar sınavda ya ‘Academic’ yada ‘General Training’ modülünü seçmek durumundadırlar.
Academic:Akademik Okuma ve yazma modülü adayın, öğrenim dili ingilizce olan lisans veya yüksek lisans programlarında öğrenim görmeye hazır olup olmadığını ölçer.
General Training: Genel Eğitim Okuma ve yazma modülü ise akademik amaçlara yönelik bir değerlendirme için uygun değildir. General Training modülü bazı akademik olmaya eğitim programları veya iş deneyimi için istenilebilir. Bunun yanısıra Avustralya ve Yeni  Zellanda gibi ülkelerde ikametgah izni içinde istenilir.
Tipik IELTS sınavı dört modülden oluşur.
  1. Listening – Dinleme modülü 4 bölümden oluşur ve yaklaşık 30 dakikadır. Toplamda 40 soru vardır.
  2. Reading – Akademik Okuma modülü 3 okuma parçasından oluşur ve 60 dakika sürelidir. Toplamda 40 soru vardır.
  3. Writing – AkademikYazma modülü 60 dakika sürelidir.
  4. Speaking – Konuşma modülü yaklaşık 11-14 dakika sürmektedir.